Zuster Mary (Diane Keaton) draagt in aflevering 2 een T-shirt met de tekst: “I’m a Virgin. But this is a very old shirt”. The Young Pope zit vol met zulke kleine, subversieve verwijzingen naar de rooms-katholieke kerk. Alsof het grote verhaal nog niet erg genoeg is. De kerk heeft voor het eerst een Amerikaanse paus gekozen en hij is pas 47. Dus hij kan nog lang mee, of je zit er nog heel lang mee opgescheept. In de middeleeuwen was dat een minder probleem. Toen gingen mensen jonger dood dan nu en het was makkelijker om dit een beetje te bespoedigen met een klein beetje vergif.
De jonge paus wordt gespeeld door Jude Law en het is een fijne verschijning. Toen hij zijn acteerloopbaan begon schreef een recensent over hem, dat hij zo knap is dat het verboden moest worden. En nu op zijn 45e is zijn schoonheid onverminderd. Daarmee is hij geknipt voor de rol. Hij is goed gekleed in wit, zelfs in hip trainingspak (ontworpen door Armani). Hij doet zijn fitness-oefeningen en bewondert zichzelf in de spiegel, terwijl de soundtrack “I’m sexy and I know it” speelt. Het probleem is echter, dat de nieuwe paus er erg vreemde denkbeelden op nahoudt. Hij weigert in de publiciteit te treden en wil de kerk terugbrengen naar de bron. Uiteraard zijn de kardinalen en bisschoppen daar niet blij mee.
Daarmee biedt de serie intrige en satire, maar er is nog een derde laag en dat is die van menselijk drama. Niet alleen van de priesters, die gevangen zitten in de kooi van hun celibaat, maar ook van het weesjongetje, dat op jonge leeftijd door zijn ouders in de steek is gelaten en nu een van de machtigste mannen ter wereld is. The Young Pope is televisie op zijn best met geweldig geschreven scenes, prachtige beelden, uitstekend acteerwerk en een heerlijke soundtrack (zie Levo van Recondite). Ik ben benieuwd of niet-katholieken net zo genieten van de subtiele humor omtrent het katholicisme of komt hier mijn misdienaarschap nog van pas? 😉
