Mijn eerste radio kocht ik toen ik een jaar of 11 was van mijn eigen zakgeld. Het was geen geweldig apparaat, maar ik had nu zelf de controle wat ik wilde luisteren. Bij de radio zat een wit koord met oordopje, waardoor je met één oor stilletjes kon luisteren (uiteraard was stereo nog te luxe). Vooral ‘s avonds was dat handig, als je eigenlijk moest gaan slapen. Hilversum 3 was toen de enige popzender (de piraten waren er toen nauwelijks) en hun avondprogramma’s waren niet heel interessant. Behalve bij de TROS op donderdagavond. Daar was om 9 of 10 uur de Soulshow met Ferry Maat. En stiekem luisterde ik dat met mijn oordopje in.
Op donderdagmiddag presenteerde hij de Top 40 (tijdelijk ondergebracht bij de TROS), waar veel disco en soul in stond. We hebben het immers over midden jaren ’70. Ik vond al die dansbare muziek heerlijk en was erg benieuwd naar wat er nog meer op dat vlak te halen was. En in de avond draaide Ferry Maat voornamelijk Amerikaanse soulmuziek van artiesten, die niet in de Top 40 stonden. Soms omdat het niet commercieel genoeg was, soms omdat het gewoon onbekend was in Nederland.
Tegenwoordig heeft Corné Klijn op Radio 2 de rol van Ferry Maat overgenomen. Hij is natuurlijk niet de voorloper van het promoten van zwarte dansbare muziek, maar meer de hoeder van disco, Soul en aanverwante nostalgische klanken. Op de zaterdagvooravond is het de perfecte opwarmer voor welke dansvloer dan ook. Het is dankzij mijn broer, dat ik op de show werd geattendeerd. Dat is best bijzonder, omdat mijn broer pas sinds kort dit genre volledig heeft omarmd. We zijn allebei in onze vrije tijd dj geweest. Hoewel onze muzieksmaak voor een groot deel overlapt, was hij meer van de rock en wave en ik van de disco en dance.
Het luisteren is wel totaal anders dan in de jaren 70: via de wekelijkse Spotify-afspeellijst die het programma erbij maakt en laatst zelfs live via de app op mijn telefoon. Elke week kiezen mijn broer en ik een favoriet nummer van de lijst van Corné en plaatsen die in een aparte Spotify-playlist. Omdat ik niet wilde wachten totdat mijn favoriete soulplaat zou worden gedraaid, heb ik hem aangevraagd. En prompt werd hij gedraaid (dank Corné!). Het is Again van The Night People. Het duet met de ‘broer van Barry White’ haalde nummer 12 in de Top 40, maar daar bleef het bij. Ze zingen het zelf: een echte ‘once in a lifetime’.
Lees ook mijn blog Disco-Rock Killers
Ik zat in de brugklas en hield erg van disco. Die was toen op zijn top met Saturday Night Fever als voorlopig hoogtepunt. ABBA, The Bee Gees, Chic etc. Ik vond het geweldig. Maar de combinatie tussen rock (voor mij de muziek van mijn oudere broers) en disco was totaal vernieuwend en vond ik te gek.
KeesPaalvast 